మరణ శాసనం

కుత్తుకపై కత్తులు దింపే వాడొకడు
ఆమ్లంతో ఆశని పాతమౌతాడొకడు
చార్మినార్ పైనుండి పడదోస్తాడొకడు
నీ కిచ్చిన కూల్ డ్రింక్ లో గరళ మౌతాడొకడు

ప్రేమించకు చెల్లీ
అంతు లేని ప్రేమని పంచకు
అమాయకంగా అందరినీ నమ్మకు
నీ సహజాతం వదులు కోమంటున్నా

అమృత భాండం కోరి వలచి వస్తే
చేజేతులా పగుల గొట్టి
మగ వాడు తన ఉనికికి
మరణ శాసనం రాస్తున్నాడు

ఆకాశంలో సగం
ఈ అందమైన పూల తోట
ప్రేమగా మెడ చుట్టూ వేసిన చేతులు
పూల దండలు కావాలే తప్ప
ఉక్కు కౌగిలై ఉసురు తీయ కూడదు
మానవత్వం మృగ్యమై
మగవాడు మృగమై చిదిమేస్తున్నాడు

పరిణామ క్రమం తిరోగ మిస్తోంది
నేడు మనిషి మళ్లీ మృగ మౌతున్నాడు
ఇంతటి కాఠిన్యం, వంచన మోసం
మృగాల కెక్కడిది
ఆకలి వేసినపుడే వేటాడడం మృగ లక్షణం
అయినా స్వజాతిలో వేటాడిన జాడ లేదు కదా!
మనిషి అంత కన్నా హీనం
ప్రేమ,మోసం, దగా, వంచన
మన ఆయుధాలు