నిరీక్షణ

చీకటి పడుతోందంటేనే
చిన్నగా వణుకు మొదలౌతుంది
ఇవాళైనా నా కలల చెలి
నన్ను కౌగిలిస్తుందో ? లేదో ?
కమ్మటి నిద్ర నన్ను సేద దీరుస్తుందో ? లేదో ?
ఎన్ని రాత్రుళ్ళు ఇలా ఎదురు చూశానో ?
సుషుప్తి కోసం ఎంతగా తపించి పోయానో !

చుట్టూ పరుచు కున్న చీకటిలో
కదలని కాలాన్ని తిట్టుకుంటూ
అలసి నిద్ర పోయిన అమ్మ కలల్ని
ఛిద్రం చేస్తానేమో ననే భయంతో కదలలేక
ఆలోచనల ఖార్ఖానా కట్టెయ్య లేక
చేతనా వస్థ శాపంగా పరిణమించిన ఈ క్షణం
చలనం లేని లిప్తలని
పళ్ళ బిగువున నెట్టు కుంటూ
రాత్రి రాక్షసిని గుండెల మీద మోస్తూ భరిస్తున్నాను
సుధీర్ఘ సుషుప్తిలోకి జారిన
ఊర్మిళ అదృష్టాన్ని తలచు కొని ఈర్ష్య పడుతున్నాను.
ప్రతీ ఉదయం
కళ్ళలో ఎర్ర కలువలు పూయిస్తూనే వున్నాను
అభయ మిచ్చి నిదుర పుచ్చే
చెలిమి సవ్వడి కోసం నిరీక్షిస్తూ నే వున్నాను